വിശപ്പ്

പുറത്തു നിന്നും ലക്‌ഷ്മിയേ എന്നുള്ള വിളികേട്ടാണ് ഇറയത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങി ചെന്നത് .

അപ്പുറത്തെ രാജമ്മ ഒരു സഞ്ചിയും തൂക്കി നിൽക്കുന്നു, അതെ റേഷൻ മേടിക്കാൻ പോകുന്നെങ്കിൽ ഞാനും കൂടി വരുന്നു.

മുഖം കണ്ടാൽ അറിയാം ഇന്ന് രാജമ്മ ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് .ഇറയത്തേയ്ക്ക് കയറി ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞ് അടുപ്പിൽ തീയൂതാൻ അടുക്കളയിലേയ്ക്ക് പോകുമ്പോൾ വല്ലാത്തൊരു വിഷമം തോന്നി .

ഇവിടെയും അടുപ്പ് നേരാവണ്ണം പുകഞ്ഞിട്ട് ദിവസങ്ങൾ ആയി . കർക്കിടകത്തിൽ ആര് പണി തരാനാ .പിള്ളേരുടെ അച്ഛന് ആഴ്ചയിൽ ഒന്നോ രണ്ടോ പണി കിട്ടിയാൽ ഭാഗ്യം .ചില ആഴ്ച അതുമുണ്ടാകാറില്ല ., അതിനാൽ റേഷൻ വാങ്ങാൻ വരുന്നില്ലന്ന് എങ്ങനെ പറയാൻ, കടയിൽ ചെല്ലുമ്പോൾ അരിമേടിച്ചതിന്റെ കാശു കൂടി കൊടുക്കാൻ പറഞ്ഞാൽ ഉള്ളൊന്ന് കാളി 

എങ്കിലും ഈ ആഴ്ച രണ്ട് ദിവസം പണിക്കു പോയപ്പോൾ കൊണ്ടുവന്നതിൽ കുറച്ചു അരി അടുപ്പത്ത് തിളച്ച്  കിടപ്പുണ്ട് . കുറച്ചൂടെ വേകാൻ ഒള്ളോണ്ട് ഇറക്കിയില്ല  .

തിൽനിന്ന് ഇത്തിരി വറ്റും വെള്ളവും എടുത്ത് കുറച്ചു ഉപ്പുനീരും ഒഴിച്ച് ഉമ്മറത്തേയ്ക്ക് ഇറങ്ങുമ്പോൾ രാജമ്മ വിഷാദത്തോടെ തിണ്ണയിൽ ഇരിക്കുന്നു 

എന്റെ കൈയ്യിലെ പിഞ്ഞാണം കണ്ടാവണം രാജമ്മയുടെ കണ്ണുകൾ വിടർന്നത് .അത് കണ്ടപ്പോഴെ അറിയാം അവരുടെ വിശപ്പിന്റെ ആഴം .

ചേച്ചി ഞാൻ വരുന്നില്ല പിള്ളേരുടച്ഛന് പണി കുറവായിരുന്നു.....

അത് കേട്ട രാജമ്മയുടെ കണ്ണിൽ നിന്നും ഒരു തുള്ളി കണ്ണുനീർ ... പാത്രത്തിലേയ്ക്ക് വീണു, വെള്ളം കുടിച്ചു പാത്രം തിരികെ നൽകുമ്പോൾ രാജമ്മ പറഞ്ഞു നിന്റെ കൂടെ വരുമ്പോൾ നിന്നോട് കടം പറയാമെന്നു കരുതി, വീട്ടിൽ ഒരു നണി അരി ബാക്കിയില്ല... അതും പറഞ്ഞു രാജമ്മ എഴുന്നേറ്റു... രാജമ്മ ഒരിക്കലും എന്നോടൊന്നും ചോദിച്ചിട്ടില്ല.....

ഇന്ന് രാജമ്മയുടെ മുഖത്ത് വല്ലാത്തൊരു ആതി നിറഞ്ഞു നിൽക്കും പോലെ കണ്ടു .

എന്നാൽ ഒരിടങ്ങഴി അരി തരാൻ കാണുമോ.. ലക്ഷ്മി.....

അതു പറയുമ്പോൾ രാജമ്മയുടെ സ്വരത്തിന് ഇടറിച്ച വന്ന പോലെ .ആ ചോദ്യം കേട്ടപ്പോൾ അവരുടെ വീട്ടിൽ ഇരിക്കുന്ന എന്റെ മോളുടെ പ്രായമുളള രാജമ്മയുടെ  മോളുടെ മുഖമാണ് മനസ്സിൽ തെളിഞ്ഞു വന്നത് .

പാവങ്ങളാണ്,അവരേ പോലെ തന്നെ കാശില്ലാത്തവരാണ് ഞങ്ങളും .കുറച്ച് പറമ്പ് മാത്രമുണ്ട് എന്ന് മാത്രം .

ഇവിടെ വന്ന് ഇത്തിരി ഭൂമി മേടിച്ചു എന്നല്ലാതെ അതിൽ ആദായം വല്ലതും ആകണേൽ വർഷങ്ങൾ കഴിയണം .

എന്നിൽ നിന്നും മറുപടി ഒന്നും കേൾക്കാത്തതു കൊണ്ടാവും ഒരാവർത്തി കൂടി രാജമ്മ മുരടനക്കിയത് .

ലക്ഷ്മിയേ ഞാൻ പറയണത് കേട്ടില്ലാന്നുണ്ടോ.,എനിക്ക് ഒരു നാഴി അരി തന്നാ മതി .അത് കേട്ടപ്പോ സത്യത്തിൽ നെഞ്ച് പിടയും പോലെ,പക്ഷെ അതിലുപരി അരിക്കലത്തിലെ അരിയുടെ അളവിനെക്കുറിച്ചാരുന്നു എന്റെ മനസിലെ വേവലാതി .

പക്ഷെ രാജമ്മയുടെ ആ കണ്ണുകളിലെ ദയനിയത കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാനും മനസ്സു വന്നില്ല .

എന്നിൽ നിന്നും ഒരു മറുപടിയും കിട്ടാത്തതു കൊണ്ടാവണം. അവർ പറഞ്ഞു 

എല്ലാർക്കും വിഷമാമാന്ന് അറിയാം .എന്നാലും

ലക്ഷ്മിയേ നീ വിഷമിക്കേണ്ടാ, അതുകേട്ടു ഞാൻ പറഞ്ഞു നിങ്ങള് നിനക്കിൻ ഞാൻ അരി എടുക്കട്ടെ എന്നും പറഞ്ഞ് അടുക്കളയിലേയ്ക്ക് കയറുമ്പോൾ നാളെയേക്കുറിച്ചായിരുന്നു ചിന്ത .

നാളത്തെ കാര്യം എന്തും ആകട്ടെ ആ കുടിലിൽ ഇന്നത്തെ അന്തിയിൽ അടുപ്പ് പുകയട്ടെ എന്ന് മനസിൽകരുതി, അരീകലത്തിലെ അവശേഷിച്ച അരിയിൽ നിന്ന് കുറച്ചു അരി മാറ്റി വെച്ച് ബാക്കിയുള്ള അരി തൂത്തെടുത്ത് അളന്നപ്പോൾ ഇടങ്ങഴി അരിയിൽ കൂടുതലുണ്ട് ഭാഗ്യത്തിന് .

നാളത്തെ കാര്യത്തിന് തമ്പുരാൻ ഒരു വഴി കാട്ടിത്തരാതിരിക്കില്ല .

ഇന്ന് ആ കടുംബത്തിൽ അടുപ്പിലെ തീ പുകയട്ടെ

പാത്രത്തിൽ അരി നിറച്ച് ഇറയത്തേക്കിറങ്ങുമ്പോൾ ഞാൻ കണ്ടത് രാജമ്മയുടെ നിറഞ്ഞു തുളുമ്പുന്ന കണ്ണുകളായിരുന്നു .

അവർ കക്ഷത്തിരുന്ന സഞ്ചിനീട്ടി, അതിലേക്ക് അരി ഇട്ടു കെടുക്കുമ്പോൾ രാജമ്മ എന്റെ മുഖത്തേയ്ക്ക്  നോക്കി ഇടറിയ ശബ്‌ദത്തോടെ ചോദിച്ചു നാളത്തേക്ക് നിനക്ക് കഞ്ഞിക്ക് അരിയുണ്ടോ.....ചേച്ചി അതോർത്തു വിഷമിക്കണ്ട ഞാൻ പറഞ്ഞു 

ഒരു നെടു വീർപ്പിട്ടുംകൊണ്ട് അവർപടിഇറങ്ങി...

പടി ഇറങ്ങും നേരം എനിക്ക് പറയാതിരിക്കാൻ കഴിഞ്ഞില്ല .

ചേച്ചി ഓണത്തിന്റെ രണ്ട് നാൾ മുമ്പ് ഇത്രടം വരെ ഒന്ന് വന്നോളുട്ടോ .അപ്പോഴേക്കും പറമ്പിൽ കിടക്കുന്നതൊക്കെ വിളഞ്ഞിരിക്കും അതിൽ  ഒരു പങ്ക് നിങ്ങൾക്ക് ഞാൻ മാറ്റി വെക്കാം .

 ഒന്നും പറയാതെ പടി ഇറങ്ങി ഇടവഴിയിലേക്ക് നടന്നു മറഞ്ഞു .

അത്താഴം കഴിക്കാൻ പിള്ളേരുടെ അച്ഛൻ ഇരുന്നപ്പോൾ പകലത്തെ കഥകൾ ഓരോന്നായി പറഞ്ഞു .

എല്ലാം മൂളികേട്ട് പാത്രത്തിന്റെ അരുകിൽ എനിക്കുള്ള ഒരു പങ്ക് ബാക്കി വെച്ച് എണീക്കുമ്പോൾ ഇത്രയും പറയാൻ മറന്നില്ല

നമ്മൾ എത്ര വിശപ്പറിഞ്ഞവരാ അവര് ഇന്ന് അത്താഴം കഴിക്കുമ്പോ നമ്മളെ ഓർക്കാതിരിക്കില്ല 

 .

"ഒരു നേരത്തെ വിശപ്പിന്റെ വില അറിയാത്തവർ ആരുമില്ല .... അതറിഞ്ഞവർക്ക് മാത്രമേ വിശക്കുന്നവന്റെ ദുഃഖം മനസിലാകൂ "

ഷിബു തങ്കച്ചൻ, ഇടമുളയ്ക്കൽ